Değinmek istediğim konu birine inanmak,güvenmek . Maalesef kimseye güvenemiyorum, kimseye derken gerçekten kimseye. Hani bütün bütün büyüklerimiz derler ya hayattan ders çıkarmış insanlar , oğlum bu devirde babana bile güvenme diye . Fakat bu kimseye güvenmemenin kendim üzerindeki birkaç etkisinden bahsedicem, konuyu biraz farklı yere saptırıcam. Aklım bir şeylere çalışmaya başladığını gördüğümden beri kendime hiç güvenmedim . Hiçbir şeye de ulan ben bu işi başarırım gözüyle bakamadım. Keza bunun çok kötü bir şey olduğunu da biliyorum.Bunun üzerine kimseye söz vermemeye başladım , en ufak şeyde bile kendime bile söz vermiyorum. Olur ya insanoğluyum bende hata yapabilirim ya da o sözü yerine getiremeyebilirim. Yine kendimden devam etmek istiyorum hatırladığım kadarıyla kimsenin bana, sana güvenmiyorum yiğit dediğini hatırlamıyorum. En basitinden annem, babam . Sana güveniyoruz yiğit yaparsın. Bana niye güveniyorsunuz? Milyarlarca para döktünüz üzerime, harçlığımı , yemeğimi verdiniz niye bunların hepsi ? Ben yazıyosam eğer ben vericem cevabını. Bana söz hakkı tanımamak için olduğunu düşünüyorum. Hakkınızı yiyor , saygısızlık yapıyorsam kusura bakmayın. Ya da sizin anne baba rolünü böyle oluşturduğunuzu düşünüyorum. Hadi birine çok güvenelim , şuan gözünüzün önüne gelen insan bana hata yapmaz diyorsunuz , beklide demiyorsunuz bilemem. Eğer diyorsanız cevabı basit gibi , kendinizi inandırıyorsunuz . Aslında o insanın size hata yapmasından korkup o insana güveniyorsunuz . Üzülmekten korkuyoruz. Asıl mesele de bu ya . İlk defa üzülmedik ya . Koşulsuz birine güvenmeniz dileğiyle sağlıcakla kalın